- sərlövhəli
- прил. с заглавием, с заголовком. Belə sərlövhəli с таким заголовком, çox mürəkkəb sərlövhəli с очень сложным заглавием
Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
sərlövhəli
Смотреть что такое "sərlövhəli" в других словарях:
sərlövhə — is. <fars. sər və ər. lövhə> Əsərin və ya qəzetin başda yazılan qısa adı; məqalənin adı; başlıq. Birinci hissənin sərlövhəsi. Məqalənin sərlövhəsi. Dastanın sərlövhəsi. – Məktubun sərlövhəsi «Vətənimizin sədaqətli oğlu Nuriyev yoldaşa» deyə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sərlövhəli — sif. Sərlövhəsi olan, sərlövhə qoyulmuş. Sərlövhəli məktub. – Bu şeir Lermontovun «Mələk» sərlövhəli mənzuməsinə nəzirədir, – dedim. T. Ş. S … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yarımsərlövhə — is. Birinci, əsas sərlövhənin altında olan əlavə, ikinci sərlövhə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sərlövhə — f. və ə. kitab, kağız və ya səhifənin əvvəlində yazılan ad; yazıda başlıq … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
başlıq — 1. is. 1. Yağışdan, soyuqdan, küləkdən qorunmaq üçün başa geyilən örtü. . . Əhməd yazıb atasından özü üçün bir başlıq və bacısı üçün bir əlcək istəmişdi. S. S. A.. Əynində boz şinel, başında başlıq; Nəysə pıçıldayır o, fəhlələrə. S. V.. Başlıq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
başcıl — (Cəlilabad) sərlövhə. – Xeyrulla mə:lim, diyəsən, başcıl uşağın yadinnən çıxıb … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
lövhə — ə. 1) divardan asılan yazı və ya rəsm; 2) sərlövhə, başlıq; 3) yazı taxtası … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
müənvən — ə. 1) sərlövhəli, başlıqlı, ünvanlı; 2) bir ünvana malik olan; 3) ünvanlandırılmış … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
sərayə — f. və ə. Qur’an surələrinin başlanğıcı; sərlövhə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ünvan — ə. 1) ad; 2) sərlövhə, başlıq; 3) insanın yaşadığı yerin koordinatları; 4) rütbə; 5) üsul, tərz … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
antiteza — <yun.> 1. Təzad, zidlik, əkslik. // ədəb. Bir birinə zidd məfhum və surətlərin qarşılaşdırılmasından ibarət stilistik üsul. Antitezadan əsərin sərlövhəsində də istifadə edilə bilər. 2. Bax antitezis … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
